Tajemnicza łąka

Maki

Ta piękna, jednakże mała łąka jest usytuowana daleko od stad. Często krążą tu niebezpieczne zwierzęta lecz jest tu dość miło, jeśli lubisz ciszę i spokój to na pewno polubisz to miejsce, są tu także piękne i rzadkie rodzaje ptaków, które mają piękne kolory upierzenia.

Fatum

Scharlin przyszła tu sama, jej wyraz tworzy był coś takiego ,,Zostaw mnie! Idź precz!" Biła się z myślami. - Zostawcie mnie! Wiem że mam mroczne myśli! Ale bez rozlewy krwi!!! Krzyczała sama do siebie, wydaje się że ma fioła! Jej uszy tak jak by nasłuchiwały taki zduszony głos Lorda Vordemorta z Harrego Pottera a ten głos brzmiał tak - Choć do mnie! Inni to słabeusze! Zabić! Zabić! - Wow dobre zadatki na demona...

Haddashi

Cisza i spokój- skąd oni wiedzą, ze jest tu Hadd?
Lwica przechadzała się po tutejszych terenach, aż natrafiła na łąkę. Niby zwykła, a niezwykła. Cisza, spokój i zero dzieciaków w pobliżu. Żyć, nie umierać.
Położyła się gdzieś w cieniu i zaczęła obserwować barwne ptaki.

Mistick

Na łąkę pewnym, lecz znudzonym krokiem przybył Mistick. Ujrzał dwie samicę, czarną i czerwoną, ah... Ta młodzież jakie to barwy wymyśla. Ale nie mowa o barwach - Witaj, Mistick, a ty? i ty czarna.. - Przywitał się mile. Podkulił ogon do lewej tylnej łapy i usiadł.

Haddashi

Lwica nie odpowiedziała. Za to zmierzyła geparda morderczym wzrokiem.
-Haddashi.- rzuciła jedynie, po czym wróciła do swojego poprzedniego zajęcia, to znaczy- obserwowania ptaków. W jej prawym oku pojawiła się malutka iskierka.
-Ciekawie byłoby być ptakiem- stwierdziła nie odwracając od nich zachwyconego zafascynowanego wzroku. Choć nie było tego widać, w duszy była szczęśliwa jak małe lwiątko.

Mistick

- Tak nie za bardzo... Ponieważ złapał bym cię i zjadł... - Słowo przeszło mu przez myśl i ust, dziwne... Gdyż ów samiec nigdy nie miał nazistowskich myśli. Take długie milczenie to u niego bardzo interesujące przeżycie. Drgał lekko i usiadł, dostał oczopląsu, drgał cały a uszy latały mu tak jakby dostał padaczki. Ogon podwijał mu się z góry na duł i zwijał się w ślimaka. Czarne źrenice geparda zmniejszyły się i znikły, po prostu znikły. Oczy zaważyły się strasznie a wargi wykrzywiły się ukazując wielkie białe kły, upadł ciągle się trzęsąc a zarazem wijąc się z bólu.

Haddashi

Przygryzła nerwowo wargę i przyglądała się gepardowi. Nie wyglądał najlepiej, ba! Wyglądał bardzo źle. Ten cały atak padaczki.
- Cholera jasna!- krzyknęła lwica i podeszła powoli do Mistick'a. Zrobiła jeden mały krok w jego stronę i znieruchomiała. On nie miał źrenic!

Mistick

Piana sączyła się z pyska geparda, pojedyncze słowa ulatniały się z jego pyska - N - nie, m - mogę, p - przeg - grać, c - ci - ios, n - nie... - Bełkot zdawał się wręcz identyczny jak głos Fatum, czyżby? Przywódce ów krainy opętał demon? Nie możliwe! A jednak. Skończyło się, przestał się już trząść. Wstał z zimną krwią, oczy geparda były zamknięte. Otworzył je powoli. Źrenice wróciły, normalne czarne punkciki na jego pomarańczowych oczach - Jest okey... - Powiedział i spojrzał się na lwicę. Pomrugał parę razy i usiadł normalnie. Jednak jego ton stał się dziwny - Jednak zrozum Mistick'a już nie ma, jest Fatal Von Lavyer. Nowy pan tego nędznego... Państewka - Oczy stały się czerwone, samiec urósł do gigantycznych rozmiarów. Ów Demon przejął ciało lecz dusza została ta sama

//Jestem zbyt leniwa. Mistick tam jest lecz Demon go przejął//

Martina

Martina przyszła na łąkę zobaczyła niewiele osobników, nie chciała im więc przeszkadzać i powędrowała dalej.
- Ale tu pięknie- Powiedziała tak cicho że ledwie siebie usłyszała. Usiadła na wzgórzu i podziwiała piękne widoki wokół siebie. Jak zawsze toważyszyły jej motyle z którymi się porozumiewała.

Haddashi

Spoglądała na demona, przygryzając przy tym polną wargę. Ot, przyzwyczajenie. Często tak robiła, gdy się denerwowała. Nawet nie raczyła spojrzeć na kolejną osobę, która się tu pojawiła. Bardziej interesowało ją dziwne zachowanie samca. Lwica starała się twardo stąpać po ziemi, ale jeśli to, że Mistick'a opętał demon, to najprawdopodobniej wymyśli sobie własnych bogów i już.

Mistick

- Haddashi, malutka i oddmiena. Hiszpanka... - Zaczął i zerkał na Lwicę z góry, i to dosłownie kark nie uchylił się ani trochę - Zagubiona.... Samotna... Taka nijaka... - Głos przybrał barwę w stylu "zabiję cię i po strachu" Chwicił ją i podniusł, zaczął ją zabijać spojrzeniem. - Odwal się od Haddashi!!! - W głowie Demona Mistick rykną, gepard zaczął maleć, wielka łapa była nawet nie na całej łapie Hadd

Haddashi

W tej chwili czuła się jak szmaciana laleczka, jej oczy były puste, a serce podskoczyło jej do gardła. Czy to jej koniec? Zostanie brutalnie zabita przez demona? Gdy gepard zaczął się zmniejszać, dostrzegła niebywała okazję. Z całej siły zdzieliła Mistick'a po twarzy, wbijajac pazury w jego policzek. A przynajmniej starała się, aby trafić w jego twarz. Nie była na niego zła, no może na jego "złą" formę. Musiała odreagować.

Mistick

Mist potarł policzek łapą z której wyrastały pazury - Co ci odbiło?! - Rana na policzku dziwne zarosła
- Puki jestem w tobie twoje ciało nie będzie dotknięte. -
Fatal Von Lavyer czuł się w ów ciele czuł się jak w swoim własnym. Gepard spojrzał na Hadd z takim błagam spojrzeniem z żadnego powodu.